Sinds 1992, woont Els in het groene Zemst-Laar, samen met haar man Walter Tambuyzer en vroeger ook met haar 4 kinderen.

Ze studeerde af aan de Academie ‘schilderkunst‘ in Antwerpen. Al 40 jaar lang zet Els zich vrijwillig in voor sociale doelen: voor het vluchthuis voor mishandelde vrouwen in Antwerpen, in de kringloopwinkel in Willebroek en in de werkgroep vluchtelingen “Argos” (waaronder 20 jaar als verantwoordelijke). Ondertussen was ze medewerker van 11.11.11 - Zemst en momenteel is ze kernlid van Mali-Kanu.

Met haar echtgenoot en gezin is Els steeds gegaan voor ecologie en verdraagzaamheid. Ze was in 1979 bij de allereerste Agalev-stemmers. 

Els wil zich vooral inzetten voor een veilige en goed georganiseerde mobiliteit (zone 30 in dorpskernen en wijken) en een betaalbare sociale huisvesting. Verder vindt ze herverdeling, solidariteit met mensen in armoede hier en in de derde wereld, een prioriteit.

Welvaart betekent in haar ogen “welzijn” en geen overbelaste maatschappij met overconsumptie en milieuvervuiling tot gevolg.